श्री सूक्त - Sri Suktam

।। श्री सूक्त ।।

|| हरिः ॐ ||

हिरण्यवर्णां हरिणीं सुवर्णरजतस्त्रजाम् ।

चन्द्रां हिरण्मयीं लक्ष्मीं जातवेदो म आवह 

तां म आवह जातवेदो लक्ष्मीमनपगामिनीम् ।

यस्यां हिरण्यं विन्देयं गामश्वं पुरुषानहम् 

अश्वपूर्वां रथमध्यां हस्तिनाद प्रबोधिनीम् ।

श्रियं देवीमुपह्वये श्रीर्मा देवीर्जुषताम् 

कां सोस्मितां हिरण्यप्राकारामार्द्रां ज्वलन्तीं तृप्तां तर्पयन्तीम् ।

पद्मे स्थितां पद्मवर्णां तामिहोपह्वये श्रियम् ॥

चन्द्रां प्रभासां यशसा ज्वलन्तीं श्रियं लोके देवजुष्टामुदाराम् ।

तां पद्मिनीमीं शरणमहं प्रपद्येऽलक्ष्मीर्मे नश्यतां त्वां वृणो ॥

आदित्यवर्णे तपसोऽधिजातो वनस्पतिस्तव वृक्षोऽथ बिल्वः ।

तस्य फलानि तपसा नुदन्तु मायान्तरायाश्च बाह्या अलक्ष्मीः ॥

उपैतु मां देवसखः कीर्तिश्च मणिना सह ।

प्रादुर्भूतोस्मि राष्ट्रेऽस्मिन् किर्तिमृद्धिं ददातु मे ॥

क्षुत्पिपासामलां ज्येष्ठामलक्ष्मीं नाशयाम्यहम् ।

अभूतिमसमृद्धिं च सर्वां निर्णुद मे गृहात् ॥

गन्धद्वारां दुराधर्षां नित्यपुष्टां करीषिणीम् ।

ईश्वरीगं सर्वभूतानां तामिहोपह्वये श्रियम् 

मनसः काममाकूतिं वाचस्सत्यमशीमहि ।

पशूनां रुपमन्नस्य मयि श्रीः श्रयतां यशः ॥

कर्दमेन प्रजा-भूता, मयि सम्भ्रम-कर्दम।

श्रियं वासय मे कुले, मातरं पद्म-मालिनीम्॥

आपः सृजन्तु स्निग्धानि, चिक्लीत वस मे गृहे। 

निच-देवी मातरं श्रियं वासय मे कुले

आर्द्रां पुष्करिणीं पुष्टिं, सुवर्णां हेम-मालिनीम्। 

सूर्यां हिरण्मयीं लक्ष्मीं, जातवेदो ममावह ॥

ॐ महादेव्यै च विद्महे विष्णुपत्नी च धीमहि । तन्नो लक्ष्मीः प्रचोदयात् ॥